R. 12

*perspektywa Slasha*

---------------------------------

Obudziłem się wśród półnagich panienek. Jeszcze spały. Spojrzałem na zegarek. Dopiero 12?! Wstałem i poszłem do łazienki pod prysznic. Gdy wróciłem dziewczyny już się ubrały (szkoda). 

- Dzięki za noc. - powiedziała jakaś blondynka i wyszły.

Poszedłem do "głównego" domku. Duff spał na kanapie. Usiadłem mu na brzuchu.

- Pojebało cie? - spytał ledwo żywy.

- Dzień dobry, Duffy! - zatrzepotałem rzęsami.

- Złaź ze mnie! - odpowiedział.

- No już dobrze, dobrze. - powiedziałem i wstałem.

Po chwili Vivien wynużyła się z sypialni. Była cała rozczochrana i miała podkrążone oczy.

- Oo, wy już nie śpicie? - spytała - Jest coś do jedzenia?

- Ja zrobię śniadanko! - zaproponowałem.

- Jak chcesz. - to chyba miało znaczyć, że się zgadza.

Zajrzałem do lodówki. Jajka i paczka chipsów. Kto normalny trzyma chipsy w lodówce?! Rozbiłem jajka do miski (troche mi wpadło skorupek, ale przynajmniej będą fajnie chrupać) i pokruszyłem chipsy. Zmieszałem to i zacząłem smażyć. Nawet ładnie pachniało.

- Gotowe! - wniosłem jedzenie.

Duff i Viv zaczęli jeść.

- Z czym to jest? - zapytała mnie.

- Zgadnij! - uśmiechnąłem się jak zawsze uroczo.

- No nie wiem... - zamyśliła się.

- Z chipsami! - powiedziałem dumnie.

Duff przestał jeść. Viv zrobiła dziwną minę.

- No co? - zapytałem - Mi smakuje.

Do domku przyszli Caroline i Axl z zakupami.

- Mamy jedzonko! - powiedział radośnie wokalista.

- Ale ja zrobiłem śniadanko... - powiedziałem.

- Co to? - zapytała Car.

- Omlety z chipsami. - odpowiedziałem.

- Daj spróbować! - usiadła na brzegu fotela, na którym siedziałem i zaczęła jeść.

- Pycha. - stwierdziała.

- A im nie smakuje. - powiedziałem obrażonym tonem i wskazałem na Duffa i Vivien.

- Dobra, nie ważne. - przewrócił oczami basista - Co kupiliście?

Zaczął rozpakowywać zakupy. Zrobili sobie jakieś gówniane płatki z mlekiem zamiast jeść moje pyszne i pożywne omlety! Tylko Caroline wolała je jeść ze mną. Wie co dobre! Do pokoju wszedł Izzy.

- Siemano Izzy! - powitałem przyjaciela.

- Cześć, cześć. - powiedział szybko - Jest coś do picia?

- Cola i procenty. - powiedział Axl.

Rytmiczny wziął z lodówki puszkę coli i zaczął ją pić. Po jakimś czasie przyszedł jak zwykle z zacieszem na ryju Adler.

- Tęskniliście? - zapytał od progu.

- Jak zawsze, Adlerku. - powiedziała Caroline.

Axl zrobił dziwną minę.

- Wiedziałem! - powiedział radośnie pudel i zajrzał do lodówki.

Zaczął jeść resztki moich omletów.

- Co to jest? - zapytał z pełną buzią.

- Omlety z chipsami. - odpowiedziałem.

- Dobre to! - pochwalił mnie.

Izzy wyjrzał przez okno.

- Trzeba posprzątać. - skrzywił się.

- Ja nie mam zamiaru! - oburzyła się Caroline - Duff i Axl niech sprzątają!

- A to z jakiej racji? - zapytał wokalista.

- Bo my szykowaliśmy wszystko! - powiedziała.

- Nie będę sprzątał! - Rudy się zdenerwował.

- W takim razie śpisz u kogoś innego! - powiedziała Caroline i wyszła trzaskając drzwiami.

Wszyscy zaczęli się śmiać oprócz Axla.

- Dobra, chodź. Sprzątniemy to. - powiedział Duff trącając Rudego w ramię.

Ze Stevenem usiedliśmy na krzesłach na mini werandzie i "pomagaliśmy" chłopakom.

- Axl! - powiedziałem śmiejąc się - Przeoczyłeś papierek!

Posłał mi gniewne spojrzenie.

- McKagan, ruszaj się! - dyrygował Steven.

Chłopaków zaczęło to irytować. 

- Dobra robota! - powiedziałem, gdy skończyli.

- Ja się zemszczę! - powiedział Axl i zamknął się w sypialni.

Wybuchliśmy śmiechem. Siedzieliśmy w domku, bo była burza. Wieczorem przyszła lekko podpita Caroline.

- Siemano! - przywitała się.

- Serwus! - odpowiedziałem - A gdzie to się panienka podziewała?

- Wieesz... To tu, to tam. - puściła mi oczko.

- Gdzie się włuczyłaś?! - z sypialni wypełz Axl.

- Znowu zaczynasz? - przewróciła oczami.

- Pytam się, gdzie byłaś? - nie odpuszczał.

- Nie twój interes! - prychnęła.

- A może jednak mój! - Rudy zaczął się wściekać.

- No chyba jednak nie! - ryknęła.

- Kurwa, idźcie gdzie indziej! - powiedział McKagan.

Caroline znowu wyszła. Axl poszedł za nią.

- Gdzie ty znowu idziesz?! - słyszeliśmy jego wrzaski.

- Przestań mnie niańczyć! - teraz krzyczała Caroline.

- Martwię się! - wykrzyczał.

- Ty zawsze się martwisz! - ironizowała dziewczyna.

- A żebyś wiedziała! 

Axl wrócił wściekły do domku i trzasnął drzwiami. Znowu zamknął się w sypialni.

- Dom wariatów... - powiedział Izzy.

Wstał i poszedł za Caroline.

- Czekaj! Idę z tobą! - krzyknął, gdy wychodził. 

-----------------------------------

*perspektywa Axla*

-----------------------------------

Wróciłem wściekły do pokoju. Walnąłem rękami o ścianę. Nie pomogło. Zacząłem wyżywać się na przedmiotach do okoła mnie. Czemu mi na niej tak cholernie zależy?! Ona pewnie ma mnie w dupie... Nagle dostałem olśnienia! Chwyciłem długopis i...

Don't ever leave me 
Say you'll always be there
All I ever wanted 
Was for you 
To know that I care*

Jestem geniuszem!!!

I see you standing 
Standing on your own 
It's such a lonely place for you 
For you to be 
If you need a shoulder
Or if you need a friend 
I'll bee here standing 
Until the bitter end 
No one needs the sorrow 
No one needs the pain 
I hate to see you 
Walking out there 
Out in the rain 
So don't chastise me
Or think I, I mean you harm 
Of those that take you 
Leave you strung out
Much too far 
Baby-yeah*

Prawie napisałem piosenkę!!! I to dzięki Caroline! Jutro jej to pokażę! Idę spać. Obudziłem się o 10 ( ! ). Nie mogłem spać. Zajrzałem do domku mojego i Car. Spała. Zrobię jej śniadanie! Zacząłem robić naleśniki i kawę dla niej.

- Dzień dobry! - powitałem ją, gdy się obudziła.

- Wyjdź! - powiedziała.

- Caroline... - zacząłem - Strasznie cię przepraszam za wczoraj... Naprawde mi na tobie zależy. Napisałem to z myślą o tobie... - odczytałem mój zajebisty wczorajszy przypływ weny.

Car miała dziwną minę.

- To ja przepraszam... - wyszeptała i mnie pocałowała.

No i tak wyszło, że znowu się pogodziliśmy i tego... zrobiliśmy sobie odprężający poranek. A co, nie można? Poszliśmy do "głównego" domku. Wszyscy już wstali. Objąłem Caroline ramieniem.

- Nigdy was nie zrozumiem... - pokiwał głową Slash, gdy nas zobaczył.

Z Car spojrzeliśmy na siebie i zaczęliśmy się śmiać.

- Chujowa pogoda. - powiedział Duff po chwili milczenia.

- W gazecie piszą, że będzie tak padać do końca tygodnia. - odezwał się Izzy.

- Może wrócimy? - zaproponowała Vivien - No bo, skoro tu musimy siedzieć i się nudzić to ponudźmy się w domu.

Zgodziliśmy się z nią. Wszyscy poszli się pakować. Szkoda, że tak krótko byliśmy. Może przyjedziemy tu jeszcze kiedyś. 

- To kto z kim jedzie? - zapytał Izzy, gdy wszyscy zebraliśmy się w "głównym" domku.

- Ja jadę z Caroline! - wyrwałem się.

- To w takim razie Adler nie jedzie! - zastrzegła.

- Dzięki... - powiedział smutno.

- Pierdolca z wami można dostać. - stwierdziła.

- Izzy i Slash - zacząłem - jedźcie z nami. Mam do was sprawę.

Chłopaki spojrzeli po sobie.

- No skoro tak. - wzruszył ramionami Izzy.

- Dobra, czyli ja, Duff i Steven razem? - zapytała Viv.

- No. - powiedział Izzy.

Caroline prowadziła.

- Dobra chłopaki. Posłuchajcie tego. - odczytałem kawałek mojej piosenki.

- Może być. - powiedział Slash.

- Dopisze się refren i doda to co wcześniej mi i Car czytałeś i będzie ok. - stwierdził Izzy.

- Fajnie. - ucieszyłem się.

Siedziałem i patrzyłem jak kropelki deszczu spływają po szybie. Zamyśliłem się. 

*fragment piosenki Rocket Queen - Guns N' Roses