R. 29

*perspektywa Slasha*

-------------------------------

Siedzieliśmy wszyscy przeczekując kaca i zjazd po dragach. Najgorszy dzień w życiu... Serio. Myślałem, że głowa zaraz mi wybuchnie.

- Slash... - powiedział cicho Izzy - Chodź na spacer.

Dobrze wiedziałem o co mu chodzi. Sam miałem ochotę na herę, którą zachomikowaliśmy. Bez słowa wyszedłem z rytmicznym. Poszliśmy w boczną uliczkę i załadowaliśmy sobie. Co za ulga... Ruszyliśmy w stronę Sunset. Usiedliśmy na schodach i próbowaliśmy nie odlecieć.

- Izzy Stradlin, Slash? - zapytał jakiś facet.

Okazało się, że to Paul Stanley z KISS. Skąd on nas zna?!

- Tak, a o co chodzi? - zapytał podejrzliwie Izzy.

- Bez zbędnych ceregieli. - zaczął - O Guns N' Roses robi się coraz głośniej. Chciałbym z wami rozpocząć współpracę. Może przerobimy kilka waszych piosenek?

- Fuj. - burknąłem.

Dla mnie współpraca była już zakończona. Nasze kawałki są zajebiste i nie potrzeba im przeróbek. Paul mówił jeszcze coś tam do nas , ale zaczynałem tracić świadomość i w końcu odleciałem. Po kilku godzinach obudził mnie Izzy.

- Wstawaj. - szturchał mnie.

- Już, już... - wymamrotałem.

Postanowiliśmy wrócić do magazynu. Stały przed nim dwa zaparkowane radiowozy.

- Kurwa, znowu nas chcą aresztować! - zacząłem zrzędzić.

- Poczekaj, zobaczymy o co chodzi. - uspokajał mnie Izzy.

Policjanci pytali nas o imprezę u Marcka. Nic nie chcieli więcej mówić. 

-------------------------------

*perspektywa Caroline*

-------------------------------

Trzeba coś wykminić, żeby byłow więcej kasy. Na szczęście zostało mi 50 $ z dniówek w restauracji, które trzymałam na czarną godzinę. No, ale na 7 osób to trochę mało.

- Viv, chodź zrobimy sobie dzisiaj babski wieczór. - powiedziałam do przyjaciółki.

- Babski wieczór? - zapytała ironicznie - Tobie już się całkiem w tej głowie popieprzyłoa.

- No idziesz czy nie? - przewróciłam oczami.

- No już, już. - powiedziała.

Trochę chamsko wyszło, że same przepijemy całe 50 dolców, ale trzeba sobie radzić nie?

- To gdzie idziemy? - zpytała mnie, gdy wyszłyśmy na dwór.

- Rainbow? - zaproponowałam.

- A kasę masz? - spojrzała na mnie.

Wyciągnęłam ze stanika pieniądze i pokazałam jej.

- Całe 50 dolarów. - oznajmiłam.

- Ale skąd? - nie dowierzała - Caroline, czy ty...

- Spokojnie. Odłożyłam na czarną godzinę. - powiedziałam dumna z siebie.

- Nie wnikam. - stwierdziła.

Objęłyśmy się ramionami i wesoło poszłyśmy w stronę ulubionego klubu. Siedziałyśmy i piłyśmy whisky i wódkę na zmianę. Byłyśmy mocno pijane. Mniej więcej o 2 w nocy zaczęlyśmy wracać do magazynu.

- Ej, czy to nie chłopaki? - zapytała Vivien pokazując na grupkę facetów po drugiej stronie ulicy.

- Czekaj... - przyjrzałam się im uważnie - No, tylko Axla brakuje.

- Duff! - zawołała Vivien i zaczęła machać ręką.

Chłoapki podeszli do nas.

- Co wy tu robicie? - zapytał Slash.

- No tego... Wracamy sobie, a wy? - powiedziałam.

- Też sobie wracamy. - zaśmiał się Duff.

- Ale to w drugą stronę. - powiedziała Viv i lekko się zachwiała.

- Ziemia jest w końcu okrągła, nie? - żartował Steven.

- Idziecie z nami do Whisky? - zapytał Slash.

- Mam dość. - stwierdziłam - Wracam do domu.

- Odprowadzić cię? - zapytał z troską Izzy.

- Obejdzie się. - powiedziałam i lekko zataczając się ruszyłam przed siebie.

Myślałam, że w magazynie nikogo nie ma. Zdjęłam z siebie skórzaną kurtkę i rzuciłam w kąt. 

- Gdzie ty się znowu szlajałaś?! - usłyszałam znajomy ryk.

- Znowu zaczynasz? - spojrzałam Axlowi prosto w oczy i odpaliłam papierosa.

- Ja zaczynam?! - poczerwieniał - Może i tak, ale mam do tego powody!

Zaczął chodzić w kółko i mocno gestykulować.

- Daj sobie spokój, ok? - powiedziałam.

- Nie! Już wiele razy przymykałem oko na twoje nocne wypady z Vivien! - krzyczał.

No kurwa! Przepierdala się nawet do Viv. 

- Wal się! - krzyknęłam.

- Bo co?! - powiedział i podszedł do mnie.

Złapał mnie za ramiona i przystawił do ściany.

- Puść! - chciałam się wyrwać, ale był silniejszy.

Poczułam, że znowu pił. Pewnie dlatego tak się zachowuje. Oberwał w twarz.

- Nie jestem dzieckiem! - oburzyłam się - A ty znowu piłeś!

- No i co? - spojrzał na mnie - Tak samo jak ty!

- Ale ja nie urządzam ci takich scen! - warknęłam.

- Co ty pieprzysz?! Ja w przeciwieństwie do ciebie nie chodzę po nocach i nie kurwię się! - znowu zaczął się do mnie zbliżać.

Tego było za wiele.

- Ty chuju! - znowu mu przywaliłam - Jak śmiesz tak o mnie mówić?! 

- A co?! Niby tak nie jest?! - krzyknął.

Zaczął się cofać w obawie, że znowu oberwie w twarz.

- Jebany skurwysyn! - splunęłam mu w twarz - Jakim prawem tak twierdzisz?!

Złapałam za pustą butelkę stojącą na wzmacniaczu i rzuciłam w niego. Kurwa, znowu się schylił! A już myślałam, że dostanie!

- Dziwka! - odkrzyknął.

Złapał za mini grill i rozpieprzył go o ścianę.

- Ty jesteś jakiś nienormalny?! - wkurzyłam się jeszcze bardziej.

- Może i jestem! - odpowiedział.

- Lecz się! - ryknęłam.

- Tobie się to bardziej przyda! - krzyknął.

Podbiegłam do niego i przywaliłam mu po raz kolejny. Wychodząc z magazynu usłyszałam jak przeklina pod nosem. Nie miałam gdzie iść. Wciąż byłam pijana i zbierało mi się na wymioty. No i w dodatku zapimniałam kurtki i było mi zimno. A wszystko przez szanownego pana Rosea! Usiadłam na murku przy pobliskiej podstawówce i rozpłakałam się. Zasnęłam tam. Obudził mnie śmiech dzieci bawiących się przed budynkiem szkoły. Wróciłam do magazynu. Nikogo nie było. Zebrałam wszystkie swoje rzeczy i wyszłam. Przypomniało mi się, że nie wzięłam reszty swoich ciuchów z domku Metallicy. Pojechałam do nich metrem. Zaczęłam się dobijać do ich drzwi.

- Caroline? - zapytał zaspany Lars - Co tak wcześnie?

- Ja tylko na chwilkę. Po rzeczy. - wyjaśniłam.

- Wejdź. Zaraz ci je przyniosę. - powiedział i poszedł na górę.

Już wiem gdzie reszta Gunsów i Viv byli, gdy kłóciłam się z Axlem... Spali jak dzieci na usyfionej podłodze u chłopaków z Mety.

- Proszę. - Lars podał mi torbę.

- Dzięki. - uśmiechnęłam się - To do zobaczenia.

- Nie zostaniesz? - zapytał.

- Może innym razem. - powiedziałam.

- To trzymaj się. - usłyszałam, gdy wychodziłam.

Gdzie ja kurwa teraz pójdę? Z ostatniego picia z Viv zostało mi jakieś 10 dolarów. Już wiem! Jadę do mojej siostry do San Fransisco.

-----------------------------

*perspektywa Vivien*

-----------------------------

Obudziłam się w ramionach Duffa. Niósł mnie.

- Co się dzieje? - spytałam zaspanym głosem.

- Wracamy do domu. Śpij. - wyjaśnił.

Nie protestowałam. Doniósł mnie do magazynu i posadził na wzmacniaczu. Rozejrzałam się po pomieszczeniu. Axl spał pijany. Na drugim końcu pokoju leżało potłuczone szkło i rozwalony grill. Co tu się działo?!

- Gdzie Caroline? - zapytałam.

- Pewnie gdzieś poszła. - powiedział Slash.

Muszę poczekać, aż Rudy się obudzi. Pewnie znowu się pokłócili. Cholera, czemu ja z nią nie poszłam wtedy? Siedziałam tak i czekałam na jakąś informację o przyjaciółce. Po kilku godzinach wokalista zaczął się wybudzać.

- Axl... - szturchnęłam go.

- Daj mi spokój. - odtrącił moją rękę.

- Wstań. - nie chciałam dać mu spokoju.

- Niee. - jęknął.

- Gdzie jest Caroline? - zapytałam.

- Caroline? Nic mi nie mów o tej suce. - powiedział i przekręcił się na drugi bok.

"No to pięknie" - pomyślałam.

- Chłopaki musimy jej poszukać. - zarządziłam.

- Może się rozdzielimy? - zaproponował Slash.

- Dobry pomysł. - stwierdziłam - I może ktoś zostanie tu i poczeka na nią, bo Rose jest tak pijany, że ledwo co mówi.

- Dobra, ja idę ze Slashem, ty z Izzim, a Steven zostaje. - zarządził Duff.

Szliśmy z rytmicznym rozglądając się dookoła w poszukiwaniu blondynki.

- Cholera,gdzie ona znowu polazła? - chciałam przerwać niezręczną ciszę.

- Obawiam się, że szybko nie wróci... - powiedział Izzy.

- Co masz na myśli? - zapytałam.

- Nigdzie nie ma jej rzeczy, więc pewnie u kogoś nocuje. - wyjaśnił.

- To po chuja my zapierdalamy po całym Los Angeles? - zirytowałam się.

- Spokojnie. Mogę się przecież mylić, nie? Też się o nią martwię... - powiedział.

I znowu zapadła cisza. Po 4 godzinach bezsensownego szwędania się wróciliśmy do magazynu. Axl chodził wściekły po całym pomieszczeniu. Chyba wreszcie wytrzeźwiał.

- Uspokój się. - poprosił Duff.

- Pierdol się! - odkrzyknął.

- Axl, kurwa! - wrzasnęłam - O co do chuja ci chodzi?!

- Walcie się! - ryknął i wyszedł.

- Milutko. - skomentował całą sytuację Steven.