R. 54

*perspektywa Vivien*

---------------------------

Wróciłam właśnie ze spaceru z Duffem. Ostatnio jest strasznie romantyczny i słodki. Wcześniej w mojej obecności dziwne sie zachowywał i gadał głupoty. Poszłam do swojego pokoju, ale usłyszałam jak w sypialni Izzyego Caroline kłóci sie z rytmicznym. O co ona może sie z nim kłócić? Przecież on jest zawsze spokojny i opanowany... Siedziałam u siebie na łóżku i po jakimś czasie usłyszałam trzaskanie drzwi. Po chwili do mojego pokoju weszła wkurzona Car.

- Masz fajki? - zapytała wściekłym głosem.

Podałam jej paczke papierosów. Usiadła obok mnie i zaczęła palić.

- Co jest? - zadałam jej pytanie.

Wzruszyła ramionami.

- No przecież widzę. - nie dawałam za wygraną.

- No tamten sie czepia. - odpowiedziała.

- O co? - moja wścibskoć wygrywała.

- Axl spierdolił do klasztoru i chcę go stamtąd wyciągnąć, ale panu Stradlinowi to przeszkadza. - powiedziała ironicznie.

- Może sie martwi? - zasugerowałam.

- O co? - odpowiedziała pytaniem na pytanie.

Teraz ja wzruszyłam ramionami.

- Pomogę ci go wyciągnąć. - powiedziałam.

- Dzięki. - odezwala sie bardziej opanowanym tonem - Mam plan jak go zmusić do powrotu.

- Jak to zmusić? - zdziwiłam sie.

- No przecież sam tu nie wróci. - odparła.

Potem zaczęła wprowadzać mnie w szczegóły planu. Poczekałyśmy do wieczora i wzięłyśmy kluczyki do auta po mamie Stevena. Car prowadziła. Jechała powoli i spokojnie. Zazwyczaj nie zwraca uwagi nawet na światła i znaki. Wyjechałyśmy z miasta. Zaparkowałyśmy przy bocznej drodze i ruszyłyśmy w strone jakiegoś wiktoriańskiego kościoła. Znalazłyśmy część mieszkalną. Było późno w nocy i tylko w jednym pokoju paliło sie światło. Zajrzałyśmy przez okno, aby sie upewnić kto tam jest. Axl leżał na łóżku i gapił sie w sufit. Caroline podniosła z ziemi kamień, żeby go ogłuszyć. Okna były stare i wystarczyło je lekko popchnąć, żeby sie otworzyły. Zauwarzyłam, że dwa okna dalej zapaliło sie światło.

- Uwarzaj. - szepnęłam do blondynki.

Zaczęłyśmy właźić do pokoju Axla.

- Co wy tu robicie? - chlopak wstał z łóżka i zrobił mine jakby zobaczył ducha.

- Wracasz do domu. - powiedziałam.

- Ciii... - zaczął nas uciszać - Zakonnicy sie obudzą. - szepnął.

- Wracasz z nami? - szepnęła blondynka.

- Nie. Idźcie stąd. Mi tu dobrze. - powiedział bez przekonania.

- To zabierzemy cie siłą do domu. - stwierdziła Car i zamachnęła sie, żeby przywalić wokaliście kamieniem w głowe.

Nagle zamarła w bezruchu. Do pokoju ktoś wszedł. W drzwiach stał facet ubrany w habit z miną mówiącą "co tu sie do kurwy dzieje?!".

- Co wy tu robicie? - zapytał po chwili niezręcznego milczenia zakonnik - Zaraz wezwę policję. To włamanie.

- Ale my właśnie do księdza... - zaczęła improwizować Caroline.

- To co robicie w pokoju tego młodego człowieka? - zadał pytanie podejrzanym tonem.

- Bo... - blondynce skończyły sie pomysły.

- Światło! - wtrąciłam sie.

Wszyscy spojrzeli na mnie pytającym wzrokiem.

- Tu paliło sie światło. - zaczęłam wyjaśniać - Nie chciałyśmy nikogo budzić.

- No dobrze. - powiedział bardziej spokojnie duchowny - A po co chciałyście tu przyjść?

Teraz ja nie wiedziałam co powiedzieć. Na szczęście Caroline zaczęła ratować sytuacje.

- Siedziałyśmy w barze i doszłyśmy do wniosku, że dłużej nie możemy żyć w grzechu... - zaczęła z udawaną skruchą - Wtedy jakiś męszczyzna zesłany przez Boga powiedział nam o tym klasztorze.

Myślałam, że zaraz nie wytrzymam i wybuchne śmiechem.

- O tej godzinie chcecie sie nawracać? - zdziwił sie ksiądz.

- To nie my. To Bóg. - odpowiedziała śmiertelnie poważnym tonem Caroline.

- Skoro tak to chodźcie z nami na nocne czuwanie przy ołtarzu. - powiedział - Ja jestem ojciec Augustyn.

Szliśmy za zakonnikiem.

- No to sie wkopałyśmy. - szepnęłam blondynce na ucho.

Siedziliśmy trzy godziny w kościele i po kolei każdy czytał jakąś modlitwę. Coś czuję, że długo tu nie wytrzymamy.

- Siostra Juwencja przydzieli wam pokoje. - powiedział duchowny po zakończenia modlitw.

Szłyśmy za zakonnicą do części żeńskiej. Wprowadziła nas do dwuosobowego pokoju.

- Macie jakieś rzeczy na przebranie? - zapytała.

- Od razu, gdy poczułyśmy potrzebę odkupienia grzechów przyszłyśmy tutaj. - odpowiedziałam.

- Zaraz znajdę wam jakieś piżamy. - stwierdziła i wyszła z pokoju.

Po chwili wróciła z jakimiś koszulami nocnymi do kostek.

- Na miłość Boską! - wrzasnęła widząc moją koszulkę - Dziecko jak możesz w tym chodzić?!

Zaczęłam sie śmiać. Miałam na sobie koszulkę Duffa, która skurczyła sie w praniu z napisem "Sluts Like My Penis"*. Zakonnica posłała mi ostre spojrzenie i wyszła z pokoju.

- Same problemy z tą młodzieżą... - powiedziała pod nosem.

Zaczęłyśmy sie śmiać z Caroline. 

- Musimy stąd jutro uciec. - powiedziała.

Założyłyśmy zakonne piżamki i położyłyśmy sie do łóżek. Rano obudził nas jakiś dzwon. Było strasznie wcześnie i wschodziło dopiero słońce.

- Poranna modlitwa! - ktoś krzyknął na korytarzu.

Nie zamierzałam wstawać z łóżka. Zakryłam głowe poduszką i wróciłam do snu. Nagle poczułam, że ktoś mnie odkrywa.

- Pobudka! - krzyknęła jakaś zakonnica - No już młode damy! Kto rano wstaje temu Pan Bóg daje!

- Spierdalaj... - wymamrotałam.

- Uwarzaj na słowa młoda kobieto. - powiedziała oschle i poszła wywlekać Caroline z łóżka.

Kiedy wreszcie wyciągneli nas z łóżek zaprowadzili do kościoła. Była tam cała "zbuntowana młodzież", która postanowiła odkupić swoje grzechy.

- Widzisz tą szatynke? - szepnęła Car i wskazała na dziewczyne klęczącą przy ołtarzu - Jak rodzice wysłali mnie na odwyk byłam z nią na sali.

PARĘ GODZIN PÓŹNIEJ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*perspektywa Slasha*

-----------------------------

- Widziałeś gdzieś Vivien? - zapytał Duff wchodząc do salonu.

- Nie. Caroline też gdzieś zniknęła. Może są razem. - odpowiedziałem.

- Pewnie poszły do Rainbow. Idziemy je poszukać? - zaproponował basista.

- Czemu nie. - zgodziłem sie.

Szliśmy w stronę baru.

- Ej! - usłyszeliśmy za plecami - Masz moją kase?

Odwróciliśmy sie. To alfons z imprezy Marcka. Myślałem, że zapomniał o tej sprawy i jeden wpierdol wszystko załatwił. Tym razem nie był sam tylko w obstawie jakiegoś umięśnionego faceta z tempym wyrazem twarzy. Wiedziałem, że mam kłopoty...

- O co chodzi? - zapytał Duff.

- Stary lepiej sie stąd zawijaj. - dałem mu dobrą radę.

- Czyli nie masz mojego tysiaka? - zapytał z chamskim uśmiechem alfons - To nie dobrze.

Kiwnął głową na osiłka, który zaczął iść w moją stronę. Zamknąłem oczy i czekałem, aż dostane w ryj. Poczułem uderzenie. Spodziewałem sie mocniejszego, ale chyba moja twarz jeszcze w pełni nie odzyskała czucia po ostatnim.

- Odpierdolcie sie od niego! - wrzasnął Duff i rzucił sie z pięściami w strone faceta.

Zauwarzyłem, że basista dostaje po ryju więc zacząłem mu pomagać. W pewnym momencie za mocno wymierzyłem cios i gość stracił przytomność.

- Jeszcze dostane moją kase. - alfons pogroził mi palcem i uciekł.

- Nic ci nie jest stary? - zapytałem Duffa.

- Nie, a tobie? - odezwał sie.

- Chyba też. - powiedziałem.

Duff na szczęście mial tylko lekko opuchnięte oko. Przeszła nam ochota na Rainbow i wróciliśmy do domu.

--------------------------

* "Sluts Like My Penis" tł. "Dziwki lubią mojego penisa".