R. 48

*perspektywa Slasha*

----------------------------

Obudziłem się z bolącą głową. Ale zaraz... To nie jest mój pokój... To dom Muriel!

- Wreszcie wstałeś. - powiedziała chłodnym tonem kobieta.

- Muriel, co ja tu robie? - zapytałem zmieszany.

- Od teraz tu mieszkasz. - odpowiedziała.

- CO?! - przeraziłem sie.

- Nie chce, żebyś zapił sie na śmierć... - powiedziała z troską - Martwię się o ciebie.

Westchnąłem tylko. Ja tu z nią nie wytrzymam... Może da sobie spokój po 2 dniach.

- Złaź z tego łóżka, obiad czeka. - odezwała się ponownie.

Spojrzałem na zegarek. Dopiero 14...

-------------------------------

*perspektywa Caroline*

-------------------------------

Obudziłam się wczesnym popołudniem. 

- Axl? - odezwałam sie.

Cisza. Może jest na dole? Zeszłam schodami do salonu.

- Gdzie jest Axl? - zapytałam Duffa, który siedział na kanapie.

- Wysłałem go do mojego brata Brucea do Seattle po ostanim numerze jaki wywinął... - odpowiedział.

- Jakim numerze? - zdziwiłam się.

- W nocy wymyślił sobie, że napadną nas talibowie czy inne chujstwa i zatrudnił ochrone. - skrzywił się blondyn.

- Może mu to coś pomoże... - stwierdziłam - A kto teraz będzie za niego śpiewał na koncertach w klubie?

- Nie gramy już koncertów. - powiedział cicho.

- Co?! Jak to? - nie mogłam w to uwierzyć.

- Była bójka po naszym ostatnim koncercie w klubie i kierownik stwierdził, że zastąpi nas Poison. - odpowiedział basista.

- Wszystko sie sypie... - posmutniałam.

- Caroline... - usłyszałam za sobą cichy głos Izzyego - Możemy pogadać?

- Jasne. - odpowiedziałam równie cicho i poszłam za rytmicznym do kuchni.

Przez kilka minut panowała niezręczna cisza.

- Bo... - odezwał się w końcu - To w klubie co mówiłem...

- Rozumiem. - powiedziałam - Oboje byliśmy pijani i pewnie nie byłeś sobą. To chciałeś mi powiedzieć? - uprzedziłam go.

Izzy nerwowo zacisnął usta.

- No właśnie nie... - wydusił z siebie.

Nie wiedziałam jak na to zareagować. Miałam sprzeczne myśli w głowie. Uległam emocją i pocałowałam go. Nie mogłam się powstrzymać. Caroline, ty głupia dziwko!

- Duff... - szepnął, gdy skończyłam go całować.

Nie zrozumiałam o co mu chodzi, aż dyskretnie skinął głową na basiste, który nam się przyglądał.

- Myślisz, że widział? - przestraszyłam się.

- On widzi wszystko. - stwierdził rytmiczny - Nawet teraz nam sie przygląda.

No to koniec... Duff rzeczywiście na nas zerka. Może nic nie powie Axlowi?

PARE DNI PÓŹNIEJ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*perspektywa Viv*

------------------------------

Ostatnio w domu jest jakoś dziwnie... Tak jakby Car i Izzy unikali Duffa. Steven zaszył się w mieszkaniu Emilie, a Slash jest na garnuszku u jej matki. I jeszcze nie ma Axla... On nas wszystkich jakoś tak trzyma razem. Może to głupie, ale brakuje mi go. Trzeba go sprowadzić.

- Car, rusz dupe. Jedziemy po Axla. - oświdczyłam.

Blondynka chwile na mnie popatrzyła i zaczęła szykować się do wyjścia.

- A wy gdzie idziecie? - usłyszłam głos Izzyego, gdy byłyśmy już przy drzwiach.

- Jedziemy po Axla. - wyjaśniłam.

- W taką pogodę same was nie puszczę. - stwierdził rytmiczny.

- Dobra, chodź. - westchnęłam.

Same dałybyśmy sobie radę. Przecież tylko troszkę pada deszcz i jest mgła, a do Seattle jedzie sie około 4 godziny od nas... 

Zachciało nam się jechać w środku dnia więc w połowie drogi zachciało nam sie jeść.

- Izzy, zjedź tutaj. - poprosiłam.

Zatrzymaliśmy się przy jakimś obskurnym przydrożnym barze. Weszliśmy do środka. Przy stoliku siedziało jakichś dwóch facetów i oprócz nas i kelnerki nikogo nie było. Zajęliśmy swoje miejsca. 

- Ja nic stąd nie tkne. - skrzywiła sie blondynka.

- Ja chyba też. - zgodził się z Car Izzy.

Jednak ja byłam cholernie głodna i musiałam coś zjeść.

- A ja zjem frytki. - powiedziałam.

Zamówiłam sobie jedzenie, które po długim oczekiwaniu mi podano. Zaczęłam jeść. I to był błąd... Tego nie da się przełknąć. Paskudztwo... Zostawiłam połowę i wróciliśmy do auta. Dojechaliśmy na miejsce w okolicach 16. Nie czułam się zbyt dobrze po tych frytkach...

- Wszystko w pożądku? - zapytała zatroskana Caroline - Jesteś cała blada.

- To przez to żarcie z baru. - odpowiedziałam słabym głosem i w tym momencie poczułam, że zaraz sie zrzygam.

Nachyliłam się i puściłam pawia.

- Weźmy ją do brata Duffa. - powiedział Izzy.

Car i rytmiczny pomogli dojść mi do domu Brucea. Brunet zastukał do drzwi.

- O hej, co wy tu robicie? - przywitał nas właściciel domu - Wchodźcie.

- Jest Axl? - zapytał od razu Izzy. 

- Nie. Poszedł do jakiegoś baru. Poczekajcie tu na niego. - odpowiedział blondyn.

- Dasz jej wody? - poprosiła Caroline.

- Jasne. Nie wyglądzasz najlepiej. Viven, tak? - powiedział podając mi szklankę z piciem - Może zabierzemy Cię do lekarza?

- Nie trzeba. - zaprzeczyłam - Wszystko ok. To po tych frytkach.

-----------------------------

*perspektywa Izzyego*

-----------------------------

Viv zasneła. Car mówi, że ma całe rozpalone czoło. Jeszcze tego nam brakowało...

- Może go poszukajmy? - zaproponowałem widząc, że niebo trochę się przejaśniło i nie pada już deszcz.

- Warto spróbować. - powiedziała Car. - Bruce zajmij się Vivien. W końcu to dziewczyna twojego brata. - mówiąc to blondynka lekko się uśmiechnęła.

- Duffy ma dziewczyne? - zdziwił się.

- Potem ci to wyjaśnimy. - powiedziała i ruszyła do wyjścia.

Krążyliśmy bezcelowo po mieście wstępując do napotkanych barów.

- Gdzie on znowu polazł? - Car zaczynała się już lekko irytować.

- Znajdzie sie. - chciałem ją uspokoić.

- Oby... - powiedziała posępnie.

Był już wczesny wieczór i na dworzu zaczynało robić sie zimno, a Caroline miała na sobie jako okrycie tylko flanelową koszulę.

- Masz. - podałem jej moją kurtkę.

- Zmarzniesz. - spojrzała na mnie.

- Dam radę. - uśmiechnąłem się.

- Izzy... - zaczęła niepewnie - Myślisz, że Duff powie Axlowi o tym, że...?

- Nie. - odpowiedziałem bez namysłu - Nie będzie wtrącał sie w nie swoje sprawy.

Tylko to powiedziałem i zaczęło od nowa padać. Nie mieliśmy się gdzie schować i chyba zabłądziliśmy... Wbiegliśmy pod most przy rzece. Jesteśmy cali przemoczeni.

- Zimno mi... - powiedziała cicho blondynka.

Przytuliłem ją żeby zrobiła jej się trochę cieplej. Wtuliła sie we mnie. Wytarłem jej kroplę deszczu spływającą po policzku. Wygląda tak idealnie... Dałem się ponieść emocją i ją pocałowałem... Izzy debilu! Przecież to dziewczyna twojego najlepszego przyjaciela!

- Przepraszam... - powiedziałem speszony.

- Nie przepraszaj. - odpowiedziała i zaczęła mnie całować.

- Car, nie... - odtrąciłem ją od siebie - Wybacz, ale nie...

Nie chciałem, żeby zdradzała Axla ze mną. On na to nie zasługuje. Zobaczyłem, że Caroline sie czerwieni.

- Wracajmy do domu. - zmieniłem szybko temat.

Nie zostawie jej samej w obcym mieście. Schowaliśmy się pod moją kurtkę i ruszyliśmy na poszukiwania domu Brucea.

W TYM SAMYM CZASIE

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*perspektywa Slasha*

---------------------------------

Czuję sie jakbym znowu mieszkał z babcią. Muriel dała mi fartuszek i ściereczkę i urządziła wielkie pożądki.

- Nie obijaj się Saul, bo nie dostaniesz deseru. - zaczęła mnie poganiać.

Westchnąłem i wróciłem do polerowania jej srebrnej zastawy. Ja za takie mieszkanie to dziękuje... Musze coś wykąbinować, żeby stąd uciec.

- Muriel, może trzeba ci zrobić zakupy? - zapytałam z nadzieją, że mój podstęp sie uda.

- Nawet nie myśl, że będziesz sie wymykał i po tajemnie pił za moimi plecami. - odpowiedziała surowo kobieta.

Chociaż próbowałem...

- Saul, nie leń sie. - znowu zostałem upomniany.

Ona jest bardziej upierdliwa niż matka Stevena...

- Jak będziesz grzeczny to pójdziemy dziś do kina. Grają nowy film romantyczny. - powiedziała nieco łagodniej.

Film romantyczny?! Po moim trupie! Koniecznie musze zwiać z tego wariatkowa.

- Dobrze Muriel. - przytaknąłem na wszelki wypadek, żeby nie zgarnąć kolejnej zjebki.

Jakiś czas siedziałem grzecznie i szorowałem srebrne garnki, aż Muriel oznajmiła że idzie zrobić pranie. Tak! Nareszcie mam okazje zwiać stąd! Rozejrzałem sie po mieszkaniu. Wyjście drzwiami nie wchodzi w gre, bo są koło łazienki. Może oknem? Cholera, ale ona mieszka na 2 piętrze... Może jednak dam rade jakoś wyleźć? Wyszedłem na balkon, aby zbadać teren. Na szczęście rośnie tu duży dąb. Musiałbym tylko przeleźć na balkon sąsiadki, który jest oddalony o 1,5 metra i po gałęziach drzewa na dół. Jestem geniuszem! Zacząłem robić moje akrobacje. Już prawie przelazłem na drugi balkon, ale poczułem że nogawka moich jeansów zahaczyła o drucianą antenę Muriel. No to jestem w puapce! Stoję okrakiem między dwoma balkonami na wysokości drugiego piętra... Zacząłem ciągnąć uwięzioną nogę do siebie w nadziei, że jakoś się wyplącze z tego. Nie zamierzam wracać na odwyk do Muriel. Nie wiem jakim cudem, ale druga noga poślizgnęła się i straciłem równowagę. Przez chwilę nie ogarniałem o co chodzi, aż zorientowałem się, że wiszę głową w dół zaczepiony o tą cholerną antenę! I co ja mam teraz robić?! Zaraz... Co to za dzwięk? Te pierdolone jeansy zaczynają się rwać! Nie sądziłem, że umrę w taki sposób. Zawsze wydawało mi się, że raczej się zaćpam lub zapije... Ewentualnie wszystko na raz. Wolę taką smierć, niż wylądowanie głową na chodniku...

- Muriel! - zacząłem sie wydzierać - Pomóż mi!

Kobieta wyszła na balkon.

- Saul? - zapytała zdezorientowana - Gdzie ty jesteś?

- Tutaj. - powiedziałem.

Starsza pani wychyliła się za barierkę.

- O matko boska! - przeraziła się - Czyś ty oszalał?!

- No nie... Ale weź mi pomóż. - poprosiłem.

Usłyszałem znowu ten przerażający dźwięk drących się jeansów.

- Pośpiesz sie! - zacząłem panikować.

- Złap mnie za ręke! - Muriel zaczęła wychylać się jeszcze bardziej.

Bałem się, że wypadnie, ale jeansy darły się co raz bardziej. Ryzykuje i łapie ją za ręke. Kobieta zaczęła dźwigać mnie do góry. Nie sądziłem, że ma tyle siły! Udało mi się chwycić metalowej barierki balkonu i puściłem jej dłoń.

- Wracaj do środka! - krzyknęła wciąż przerażona.

- Do tego wariatkowa? Nigdy w życiu! - odkrzyknąłem.

Nie wiem co mie strzeliło do łba, ale przeskoczyłem jak ninja na balkon sąsiadki i wdrapałem się na drzewo.

- Saul, ja tego nie rozumiem! - usłyszałem za sobą wycie Muriel.

Jednak wtedy o niej nie myślałem, zlazłem po drzewie i uciekłem do najblirzszego baru. Jestem wolny!