R. 45

*perspektywa Vivien*

-----------------------------

Duff chyba na dobre zadomowił się w moim pokoju. Już nawet są tu jego gacie...

- Już nie śpisz? - usłyszałam z drugiego końca łóżka.

- Jak widzisz. - lekko uśmiechnęłam się do Duffa.

- Ide po fajki. - powiedział i pocałował mnie w czoło.

- Kurwa mać! - po chwili rozległ się krzyk basisty dobiegający z salonu.

Szybko wstałam z łóżka i zbiegłam na dół.

- Co się stało? - zapytałam przestraszona.

- Zobacz. - wskazał na cały pokój - Ktoś się włamał.

Wszystko było porozwalane. Nawet stół nam rozkręcili... I znaleźliśmy kolejny liśćik:

Daję wam ostatnią szansę. Dziś o 23 na najbliższym cmentarzu. To już nie są żarty.

~ Przyjaciel

- Duff, ja sie boje... - powiedziałam rozpaczliwym tonem.

- Ciiii... - mruknął szeptem i przytulił mnie.

Z trudem powstrzymałam łzy. Cholernie boje sie o Stevena... To już chyba naprawdę nie są żarty...

- Co się dzieje? - na dół zszedł zaspany Axl.

- Sam zobacz. - powiedział poważnie Duff i podał mu kartkę. 

- Duff musimy tam iść... - odezwałam się.

- Viv to niebezpieczne. - blondyn spojrzał mi głęboko w oczy.

- Ale ona ma rację. - poparł mnie Rudy.

- Axl, ale to są psychopaci. - zaczął basista - Jeszcze znowu kogoś porwą, albo pobiją.

- Steven to nasz przyjaciel! - Axl chyba zaczynał kłótnię.

- Nie idziemy tam i koniec! - Duff lekko się zdenerwował.

- Gdzie nie idziemy? - zapytał Izzy schodząc na dół.

- Na cmentarz. - wyjaśniłam.

- Kto znowu umarł? - zdziwł się rytmiczny.

- Jeszcze nikt, ale przez tą jebaną Żyrafę zginie Adler! - odezwał się Axl.

- Pewnie, niech sobie wszyscy umrzemy! - Duff zaczął sie wydzierać.

Zaczęła się dyskusja między Rudym, a basistą. Krzyczęli na siebie i mocno gestykulowali.

- Kurwa dlaczego Adler ma umrzeć?! - teraz krzyknął Izzy.

Nagle sie zamknęli i zaczęli się wgapiać w Stradlina. On prawie nigdy nie krzyczy...

- Masz. - dałam mu kartke.

- Wezwijmy policję. - powiedział po przeczytaniu.

- Spierdalaj, żadnej policji. - oburzył się wokalista.

- Ale to dobry pomysł. - poparł Izziego Duff.

- Nie ufam tym fiutom i koniec! - stwierdził Axl.

Chłopaki zaczęli się kłócić. Wszyscy mówili na raz i nie mogłam ich zrozumieć. Czasem wyłapałam jakieś bluzgi.

- Co tu się dzieje? - do salonu weszła Car, ale chyba nie została zauważona przez chłopaków.

Posłała mi pytające spojrzenie. Wzruszyłam tylko ramionami, bo sama nie bardzo wiem o co tak na prawdę się kłócą.

- Do chuja pana! - wrzasnęła - Zamknijcie sie wreszcie!

Chłopcy umilkli.

- O co znowu chodzi? - zapytała trochę spokojniej.

- McKagan chce sprowadzić FBI po Adlera. - odpowiedział Axl.

- Jakie FBI?! - oburzył się basista - Tylko policje...

- Czyli już wiadomo gdzie jest Steven? - zadała kolejne pytanie Caroline.

I wtedy Izzy jej zaczął wszystko opowiadać.

- No przecież trzeba iść na ten cmentarz. - stwierdziła blondynka.

- Powtarzam mu to cały czas! - powiedział wciąż zbulwersowany Axl.

I znowu zaczęli się wszyscy kłócić. Wyszłam przed dom, bo już mi głowa pęka. Po wypaleniu dwóch fajek wróciłam do środka.

- Wszystko postanowione. - powiedział Duff.

- Czyli? - zapytałam.

- My idziemy, a ty i Car zostajecie w domu. - odpowiedział basista.

- Nie tak się umawialiśmy! - wkurzyła się Caroline.

- Ale to dla waszego dobra... - powiedział czule Axl.

I znowu się kłócą...

GODZINA 22.30

~~~~~~~~~~~~~~~

- Jak nie wrócimy do północy to dzwońcie po policję. - powiedział Duff i pocałował mnie.

Wyszli.

Nastała stresująca cisza.

- Co jest właściwie między tobą a Duffem? - zapytała wreszcie Car.

- Sama nie wiem. - odpowiedziałam szczerze.

- Ruchacie sie? - wypaliła.

- Car... - zaczerwieniłam sie.

Blondynka spojrzała na mnie z politowaniem.

- No dobra, przespałam się z nim... - powiedziałam tak jakbym przyznawała się do morderstwa.

- No proszę. - ucieszyła się - A teraz sie ubieraj.

- Ale jak to? Przeiceż kazali nam zostać. - zdziwiłam się.

- No chyba cie pojebało, że ja tu będę na nich grzecznie czekać. - powiedziała.

Też zaczęłam się ubierać i wyszłyśmy z domu.

- Tam są. - pokazałam na chłopaków stojących po ogrodzeniem cmentarza.

- A Duff to chociaż dobrze ci wtedy zrobił? - zapytała blondynka.

- Car... - poczułam, że się czerwienię.

- Nie chcesz gadać to nie. - wzruszyła ramionami - Ale ja i tak sie dowiem.

- Cicho, coś sie dzieje. - pokazałam na chłopaków.

Podeszła do nich grupka facetów w skórzanych kurtkach. Z tyłu mieli wyszyte logo Hells Angels. Byłyśmy dość daleko i nie zawiele słyszałyśmy. W pewnym momencie Axl się zaczął do nich rzucać. Wtedy jeden z nich mu przywalił.

- A to chuj! - wkurzyła się Car i zaczęła wychodzić z ukrycia.

- Gdzie leziesz?! - przytrzymałam ją.

Westchnęła tylko i została ze mną. Do bójki włączył się Duff i Izzy. Słabo to wyglądało... Chłopaki mocno dostali. Wtedy zjawiła sie Michelle. Nie wiem skąd, ale mieli sznur i ich związali.

- Viv, robi sie naprawde niebezpiecznie... - powiedziała przerażona Caroline.

- Ale przecież nie pójdziemy i nie będziemy sie bić z grupką psychopatów. - skrzywiłam się.

- Idź zadzwonić po gliny. - nakazała mi.

Posłusznie pobiegłam szukać budki telefonicznej. Co za debil umieścił ją tak daleko! Wykręciłam numer na policję i opowiedziałam o całym zdarzeniu. Kazali mi zostać przy tej budce, alw muszę wiedzieć co z nimi! Wróciłam do naszej kryjówki. Car już tam nie było... Podeszłam trochę bliżej, aby coś usłyszeć.

- Puść mnie spocona świnio! - krzyczała blondynka do jednego z motocyklistów.

- Nie ładnie podsłuchiwać. - zaśmiał sie.

- Jak coś jej zrobisz ośle to pożałujesz! - darł sie Axl.

- Michelle, po co to wszystko? - zapytał z kamienną twarzą Izzy.

- Jak to po co? - dziewczyna teatralnie sie zdziwiła - Muszę się zemścić.

- Ale przecież Slash będzie ci płacił na to dziecko... - odezwał sie Duff.

- Dziecko? - zaczęła się śmiać - Nie ma żadnego dziecka i nigdy nie było!

- Suka! - Axl jakimś cudem wyrwał się i podbiegł do Michelle.

Jak przypuszczałam od tazu dostał w ryj i znowu go związali. Gdzie do cholery jest ta policja?!

- Puść nas, jakoś sie dogadamy... - zaczął psychologicznie Izzy.

I teraz całe szczęście zjawiła się policja. Od razu ich aresztowali.mwtedy wyszłam z ukrycia. Rzuciłam sie Duffowi na szyję.

- Mówiłem, żebyś tu nie przychodziła. - powiedział z troską w głosie i zaczął gładzić moje włosy.

- Gdyby mnie tu nie było byłoby po was. - odpowiedziałam.

Wtedy mnie pocałował.

Usłyszeliśmy chrząknięcie. 

- Przepraszam, ale chciałbym spisać zeznania. - powiedział.

Po przesłuchaniu chcieliśmy zbierać się do domu, ale coś zaczęło piszczeć zza krypty cmentarnej.

- Ej, to Steven! - krzyknął Izzy.

Rozwiązaliśmy go.

- Wszystko w pożądku? - zapytałam.

- No. - uśmiechnął sie pogodnie - Tylko troche głodny jestem.

Wróciliśmy do domu. Ze Stevenem wszystko ok, tylko jest troche posiniaczony. Jestem tym wszystkim zmęczona i poszłam do pokoju.

- Viv, musimy pogadać... - usłyszałam głos Duffa.

- No co tam? - zapytałam.

- Bo... - przerwał na chwile.

Zaczął nerwowo bawić się palcami.

- Podobasz mi się. I to bardzo... - wydusił z siebie.

Zatkało mnie na moment. Przez jakiś czas wpatrywałam się w niego z milczeniem.

- Duff, ty też mi się podobasz. - powiedziałam cicho.

Chłopak się uśmiechnął. Zaczęłam go całować. Dalej to już łatwo poszło. 

- Czyli teraz jesteśmy parą? - zapytałam po udanym seksie.

- Jeśli chcesz. - uśmiechnął sie.

- Pewnie, że chce. - odwzajemniłam uśmiech i pocałowałam go.